Covid 19 günleri için, „Gecem gündüz, gündüzüm gece olmuştu“

Sibel Cora, Covid 19 hastalığına nasıl yakalandığını ve neler yaşadığını Adnan Öztürk‘e anlattı. „Gecem gündüz, gündüzüm gece olmuştu“ diye süreci özetledi. İşte o söyleşi:

Sibel Cora. Fotoğraf: Cora ailesi özel arşivi
Sibel Cora. Fotoğraf: Cora ailesi özel arşivi

BIELEFELD (Öztürk)

Sibel Cora (48y), korona virüsüne yakalandıktan sonra yaşadığı öksürük ve ateşli günleri Öztürk‘e anlattı. „Hayatımın en zor ve kötü günleriydi“ diye özetlediği karantina günlerini; „Gecem Gündüz, Gündüzüm Gece Oldu“ sözleriyle bitirdi. 

Sibel Cora, 22 Mart 2020 Pazar günü korona virüsünden vefat eden Niyazi Cora‘nın (85 ) kızı. Babası hastalanınca Beckum‘da hastaneye götürüyorlar. Teşhis olarakta grip diyorlar ve eve gönderiyorlar. Eve gelince babasını 18 Mart’da Sibel Cora yanına alıyor. Yakından ilgileniyor, yemeğini yediriyor, suyunu içiriyor. Gecede  babasını yalnız bırakmıyor  kaldığı oda da yatıyor,  yatıyor ama hiç uyuyamıyor. Çünkü; Niyazi amca o gece, nefes alamıyormuş. Sık sıkta öksüyüyormuş. Sabah olunca ambulansı aramışlar ve ambulans Niyazi amcayı alıp hastaneye götürmüş. Tabii ki, gidiş o gidiş, Pazar günüde vefat haberi geliyor. 

Söyleşimizde sordum, „Sizi ambulansa almadılar mı?“ diye. Sibel Cora‘da, „Almadılar, hazırlanmıştım. Hatta doktor, siz niye öksürüyorsunuz“ diyede imalı imalı sordu. Ambulans doktoru „Son zamanlarda kalabalık ortamlarda bulundunuz mu?“ gibi soruları da yöneltmiş…  

HASTALIK BABAMDAN BANA VE EŞİME BULAŞTI

Sibel Cora. Fotoğraf: Cora ailesi özel arşivi.
Sibel Cora. Fotoğraf: Cora ailesi özel arşivi.

Söyleşimizin bundan sonrasını Sibel Cora‘dan dinleyelim:

Babanızı ambulansa verdiğinizde ne düşündünüz, „Tekrar görebilir miyim“ diye aklınızda geçti mi?

Asla, düşünmedim bile. Beni ambulansa almamalarının sebebi, yasak olduğu içindi. Yoksa ben havada karada giderdim. Sonra test yaptılar. Korona teşhisi koydular. Pazar günü de vefat etti. 

Hastalık bu arada size de mi bulaştı?

Evet, babamla yakından ilgilendiğim için hastalık bana ve eşime geçti. Eşim hafif atlatırken ben çok acı çektim. 

TESTİ EVDEN YAPTIK, İSTEDİKLERİ BALGAM ÖRNEĞİNİ GÖNDERDİK

Nasıl oldu anlatır mısınız?

Babam Covid 19‘dan vefat edince doktor kontrol olmamızı istedi. Pazartesi günü ev doktorumu aradım. Doktor, test yapalım dedi. Ve evden test yaptılar.

Evden nasıl test yapıyorlar?

Bizi dışarı çıkarmadılar. Evde kaldık. Arkadaşımız gitti doktora, bir kutu getirdi. Kapının önüne bıraktı, bizden istedikleri boğazdan balgam örneğiydi. Onu verdik, Daha sonra kapıya bıraktık. Arkadaşımız aldı götürdü, ertesi gün test sonuçlarımız geldi. Eşim ve ben pozitif, oğlum negatif idi. 

KARANTİNAMI 10 NİSAN‘A KADAR UZATTILAR

Sonra ne dediler?

Evden çıkmamamızı söylediler. Her gün hatta sık sık Sağlık Bakanlığı (Gesundheitsamt) aradı. Ben ağır geçirdim, karantinamı 10 Nisan‘a kadar uzattılar. 

Kaç gün oldu korona‘ya yakalanalı?

Cuma (10.4.2020) günü 3 hafta olacak.

Üç hafta çok uzun bir süre. Bu süreyi anlatırmısınız? Nasıl bir şeyler yaşadınız. Şikayetleriniz?

İlk başta ufak ufak öksürük vardı. Daha sonra derilerim acıdı. Bacaklarım, belim ağrıdı. Üşüme ve titreme geliyordu. Kulağım ve baş ağrısı. Yemek yiyemiyor, içtiğim suyun tadını alamıyordum. Tansiyonum çok düşüktü. Halsiz, yorgun, bitkin ve ateş… öksürük.

GECEM GÜNDÜZ GÜNDÜZÜM GECE OLMUŞTU

Hangi aralıklarla öksürüyordunuz?

Çok öksürüyordum. Mesela bu konuşmayı sizinle yapamazdım. Telefonumu kapatmıştım. Sadece mecbur olduğum için Sağlık Bakanlığı‘nın telefonlarına cevap veriyordum. Gecem gündüz, gündüzüm gece olmuştu. 15 gün SADECE yattım. Bunalmıştım, kriz geçiriyordum. Doktorumu aradım, balkona çıkabilir miyim?, diye sordum. Sağlık Bakanlığı yetkilileri çıkabilirsin dediler. Oğlum vardı balkonda, o çıktı ben balkona girebildim. Güneşte vardı, yavaş yavaş iyileşmeye başladım. Kalktım, yemeğimi yapabiliyorum artık.

BU HASTALIĞIN ŞAKASI YOK, UYARMAK İSTEDİM

Evde kimse ile görüşmüyorsunuz değil mi?

Oğlum ile değil ama eşim de pozitif olduğu için onunla görüşüyorduk. Tedavi süresince ayrı odalardaydık. Haberleşiyorduk ama görüşmüyorduk.  „Bir şey olacak“ tedirginliğiyle sık sık sesleniyorlardı. 

Çok zor günlerdi sizin için?

Evet, çok zor günlerdi. Onun için bir kaç yazı yazdım sosyal medyada. İnsanlar bu hastalığın farkına varsınlar istedim. Şakası yoktu çünkü. Neler çektiğimi bir ben, bir de Allah bilir…